Τέλος κακό μα όλα καλά... γιατί όχι άλλωστε!

Και τα μάγια λύθηκαν...

Και ο πρίγκιπας έγινε πάλι βάτραχος... μάλλον του άξιζε αν με ρωτάς...

Και η πριγκίπισσα πάλι μια συνηθισμένη κοπέλα...

Έβγαλε αυτό χρυσοκέντητο φόρεμα... μα πόσο βαρύ ήταν! Ενώ το τζην και το μπλουζάκι!

Και αυτά τα γοβάκια! Κούραση σκέτη! Να προσέχεις το βήμα σου για να μην στραβοπατήσεις, να κρατάς την πλάτη ίσια... Καλέ δεν θέλει! Τα σταράκια ήταν τελικά πάντα αυτά που την βόλευαν!

Και αυτά τα μακριά πλούσια μαλλιά... Τόση φροντίδα, τόση περιποίηση! Χμμμ για να δω! Ναι! Πολύ καλύτερα! Τα κοντά της ταιριάζουν περισσότερο!

Το κάστρο; Το άφησε! Ποιός ζει μέσα σε αυτούς τους ψηλούς τοίχους με τα αποπνικτικά ταβάνια και τα μικρά παράθυρα; Άνοιξε ένα παράθυρο και βγήκε έξω στον κόσμο! Ξέρεις πόσο όμορφα μυρίζουν τα τριαντάφυλλα την άνοιξη; Οι μεγάλοι τοίχοι δεν άφηναν την μυρωδιά τους να μπει... 

Και ξεκίνησε... για το άγνωστο... Πόσο χαρούμενη είναι! Α! Δεν έφυγε μόνη της! Πήρε και τους Σωματοφύλακες μαζί! Μόνο που μάλλον δεν είναι τρεις! Λίγοι παραπάνω! Ξέρεις όμως; Περπατούν όλοι παράλληλα και της κρατούν το χέρι... Χρειάζεται κάτι άλλο; Μάλλον όχι! Σιγοτραγουδούν κιόλας... That's life! λαλαλα...

Όσο για τον βάτραχο; Έμεινε στην λίμνη... Η θάλασσα μπορεί και να τον έπνιγε... Για τέτοια είμαστε τώρα;

Α.Χ.