Η κούκλα...

Ήθελα να σου χαρίσω κάτι αλλά δεν ήξερα τι...

Μάζεψα λοιπόν ότι σου άρεσε... μικρά μικρά κομματάκια...

αγάπης, έγνοιας, σεβασμού, πάθους, πόθου,

κομμάτια αυτών που μάντευα ότι αγαπούσες και τα φύλαγα προσεκτικά...

Σκέφτηκα να σου φτιάξω μία κούκλα. Πόσο όμορφη έγινε με όλα αυτά...

Ένα πράγμα πρέπει να κάνεις τώρα εσύ:

Να προσέχεις να μην σπάσει.

Κι ας μην την βγάλεις ποτέ από το κουτί της...

Κι ας μην της δώσεις ποτέ πνοή...

Μου αρκεί που θα την έχεις εσύ.

Θα το κάνεις. Έτσι δεν είναι;

Α.Χ.