Είναι αυτό... που το έχεις αποκλείσει... που νομίζεις οτι θα συνέβαινε μόνο κάπως, κάπου , κάποτε... Που όταν έρθει δεν μπορείς να το βάλεις στα δικά σου μικρά κουτάκια της προγραμματισμένης σου ζωής... Αυτό θα μπει εκεί, το άλλο λίγο πιο πέρα, αυτό μην το μετακινήσω γιατί θα αλλάξει την τάξη μου... Και έρχεται... δεν σε ρωτά... στην αρχή αίσθημα ανεξήγητο... που σε κάνει να νιώθεις όμορφα, λες και έχεις όλη την γη κάτω απο τα πόδια σου και μπορείς να την μετακινήσεις όπως και όταν θες... Και χαμογελάς! Χωρίς εξήγηση! Έτσι! Γιατί είναι αυτό μέσα σου και δεν σ'αφήνει να σε πνίξουν όλα εκείνα τα ασήμαντα, τα μικρά που κυνηγούν τους άλλους...Και περιμένεις και δέχεσαι και λυτρώνεσαι και έχεις λόγο να ζεις! Και έρχεται και εκείνη η στιγμή... Αχ αυτή η στιγμή! Που το μυαλό σου δίνει μια σπρωξιά και ξαφνικά βλέπεις! Δεν είναι αυτό που περίμενες... αυτό που σου έταξε... αυτό που έλαμπε... και πονάς... τόσο που απορείς με εσένα, που δεν μπορείς να το παλέψεις και ξυπνάς τις νύχτες και αναρωτιέσαι γιατί να συμβαίνει αυτό σε εσένα... Ξέρεις κάτι; Σε όλους συμβαίνει και αν δεν συμβεί δεν ζεις... και αν δεν πονέσεις δεν θα καταλάβεις και αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις... Ναι! Για τον έρωτα μιλάω... που τον έζησα, τον ζω και θα τον ζω και ας μην είναι ποτέ δίπλα μου... εγώ θα τον ευγνωμονώ... που με έκανε να δώσω μια στα κουτάκια μου και να ζήσω...
Για εκεί... για τις ατελείωτες ώρες που περάσαμε μαζί απλά γιατί δεν ήθελα να νιώθεις μόνος... Αν και εσύ το έζησες; Ο χρόνος θα το δείξει...
Α.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου