Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Το παζλ...

Και πέφτει μια μέρα στα χέρια σου! Ένα παζλ! Τι όμορφη εικόνα! Και ενθουσιάζεσαι! Ασχολείσαι συνεχώς με αυτό και προσπαθείς να κουμπώσεις τα κομμάτια όσο πιο γρήγορα γίνεται για να αποκαλυφθεί η ομορφιά του! Ωχ! Ποιός το πείραξε; Γιατί λείπουν κομμάτια; Τώρα τι; Θα το κλείσεις ασφυκτικά στο κουτί του και θα το βάλεις πάνω στο ράφι, κάπου ψηλά για να μην σου θυμίζει τον κόπο και την στενοχώρια σου ή θα το πετάξεις μαζί με το κουτί αφού πια δεν μπορεί να γίνει; Και καλά αν ο καιρός ήταν λίγος... Αν το προσπαθούσες για καιρό και όσο το προσπαθούσες σου έβγαιναν και άλλα κομμάτια; Περισσότερα και πιο δύσκολα να τα ταιριάξεις; Τι κάνουμε τότε; Μάλλον δεν το πετάς... Παίρνεις ένα χρώμα, βάζεις όλο το ταλέντο και την υπομονή σου και προσπαθείς να συμπληρώσεις τις ατέλειες... Στο τέλος κανείς δεν θα το καταλάβει... Πίστεψέ με... Η εικόνα πάλι όμορφη θα είναι και μπορεί και κάποια στιγμή να το ξεχάσεις και εσύ ο ίδιος οτι εκεί, κάποτε, υπήρχε ένα κενό... Άλλωστε όλοι διαφορετικοί δεν είμαστε; Και αν κούμπωναν όλα τα κομμάτια, βαρετό δεν θα ήταν; Λίγη υπομονή, αγάπη, χρώμα και στο τέλος η εικόνα όμορφη θα είναι... Αρκεί να θες θες να δεις πέρα απο τις ατέλειες...
Α.Χ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου