Έχεις προσέξει ποτέ ένα παιδί όταν ζωγραφίζει; Με πόση αγάπη και προσήλωση το κάνει; Βάζει χρώματα... πολλά... για να είναι σίγουρο πως το κοριτσάκι εκεί μέσα θα είναι ευτυχισμένο... Και εκείνο είναι! Θαμπώνεται από τα χρώματα, παίζει ξένοιαστο στην αυλή, φέρνει και τους φίλους του και είναι όλα τόσο όμορφα! Έχεις όμως δει με πόσο θυμό μπορεί, αν δεν του αρέσει κάτι να πάρει ένα ψαλίδι και να κάνει την ζωγραφιά χίλια κομμάτια; Και να φύγουν και τα χρώματα και η φαντασία της ευτυχίας και να ξαναγίνουν όλα όπως πριν... Ένα σωρός από άψυχο χαρτί... Θα μου κάνεις μία χάρη; Την επόμενη φορά που θα το δεις να την ψαλιδίζει, πες της να κρατήσει όλα τα κομμάτια σε ένα μικρό κουτί και όταν δεις ότι της φύγει ο θυμός, βοήθησέ τη... Να τα κολλήσει με προσοχή για να μπορέσει η μικρούλα και πάλι να νιώσει ευτυχισμένη... Να γεμίσει και πάλι χρώματα... Κρίμα δεν είναι να τα φτιάχνει όλα πάλι από την αρχή κάθε φορά; Θα την βοηθήσεις ε; Νομίζω ότι μπορώ να βασιστώ σε εσένα...
Α.Χ.
