Η ελπίδα στο τέλος.

Πέρασαν κάτι χιλιάδες λεπτά από τότε.

Δεν τα μέτρησα αλλά τα κατάλαβα. Τώρα.

Είχα μοιραστεί σε κάμποσα κομμάτια.

Τα μάζεψα.

Ένα λείπει.

Μάντεψε.

Να μπορούσες να ένιωθες τις μικρές στιγμές των κενών μου.

Πολλά ζητάω ε;

Μία στιγμή;

Πολύτιμη θα ήταν.

Κουράστηκες;

Και εγώ.

Το κομμάτι;

Ασ'το να υπάρχει. Ως κενό.

Εσύ κράτησες κάτι για να με θυμάσαι;

Ελπίδα. Λες να πέθανε; Την αφήνω για το τέλος.

Α.Χ.