Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Η ζωή μου κύκλους κάνει...

Και αν είναι τελικά αυτό; Αν η ζωή όντως κάνει κύκλους; Κάποιοι κλείνουν νωρίς... σχεδόν αδειανοί, γι'αυτό και οι άκρες τους ενώνονται αβίαστα, χωρίς να προκαλέσουν και μεγάλο κακό... Οι άλλοι όμως; Εκείνοι που γεμίζουν και μεγαλώνουν και απλώνουν στον χώρο, στον χρόνο και πιάνουν μια μεγάλη θέση στην καρδιά και στην ψυχή, αυτοί πως κλείνουν; Προσπαθείς... τραβάς τις άκρες και νομίζεις οτι ποτέ δεν θα φτάσει η μία στην άλλη... Αυτό είναι το λάθος σου! Μην τις τραβάς! Αυτές ξέρουν πότε πρέπει να κλείσουν... Πρέπει πρώτα να τακτοποιήσουν τα πρέπει, τα θέλω, να ικανοποιήσουν τα απωθημένα που ίσως μπουν στον δρόμο τους και μετά... Αλλιώς πως; Αν δεν μπει η τάξη, πάλι θα ανοίξουν και αυτή την φορά οι άκρες όλο και κάποιον θα βρουν να χτυπήσουν και μετά τρέξε πάλι να επουλώσεις τις πληγές... σου... Όταν όμως κλείσουν και το καταλάβεις και σου ψιθυρίσει αυτή η ηρεμία του μυαλού πως όλα πια είναι καλά, βόλεψέ τον αυτό τον κύκλο τον μεγάλο... Κάτω κάτω στην στοίβα σου... Έτσι! Για να είσαι σίγουρος... Ποτέ δεν ξέρεις...
Α.Χ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου